ผมจำความได้ ก็รู้จัก dysnealand จากการ์ตูนญี่ปุ่นในสมัยนั้นแล้ว โดยเฉพาะการ์ตูนยอดฮิตอย่างโดราเอมอน เจ้าแมวไม่มีหูแต่มีกระเป๋าหน้าท้องแบบจิงโจ้ มีตัวละครอย่างซูเนโอะ ที่บ้านรวยที่สุด มักจะมาคุยข่มคนอื่นเสมอว่าได้ไปเที่ยวที่นั่นที่นี่มา รวมถึงดิสนีย์แลนด์ด้วยนั่นเอง และนั่นแหละ จุดประกายความอยากไปญี่ปุ่นของผม รวมถึงอยากไปสัมผัส มนต์เสน่ห์ของแดนมหัศจรรย์แห่งนี้ด้วยเช่นกัน
แต่วันนี้เมื่อผมโตขึ้น ผมเริ่มขยับความสนุกไปที่ dysneasea หรือ ดิสนีย์แลนด์ในรูปแบบเครื่องเล่นเกี่ยวกับน้ำ ติดทะเล บนเกาะที่สร้างสวรรค์ไว้ทั้งสองอย่าง ทั้ง ดิสนีย์แลนด์และดิสนีย์ซี
ตัวละครในหัวของผมมากมายได้โผล่ลอยออกมาตรงหน้าให้ได้เห็นกันจนได้ ไม่ว่าจะเป็น มิคกี่ มินนี่ โดนัล กูฟฟี่ พลูโต แต่เอ๊ะ ทำไมตัวเจ๋งๆอย่าง หมีพูห์ อียอร์ พิกเร็ต หายไปไหน นั่นก็ตัวการ์ตูนระดับตำนานเหมือนกันนะ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความตื่นตาตื่นใจของผมหายไปแม้แต่น้อย ยิ่งได้มองเห็นกลุ่มผู้คนเข้าแถวกันยาวเหยียด แต่ก็มองดูแล้ว ไม่ได้เข้าแถวเล่นเครื่องเล่นนี่น่า แต่เป็นการเข้าแถวเพื่อจะถ่ายรูปกับตัวละครที่พวกเค้าชื่นชอบ แต่ผมแอบถ่ายดีกว่า
ความสวยงามของสถานที่ ความสนุกสนานของเครื่องเล่น บรรยากาศที่ไม่สามารถมีที่ไหนเหมือนได้ ทำให้ที่นี่ ดึงดูดคนได้อย่างมหาศาล เครื่องเล่นที่สนุกมาก คุณอาจต้องเข้าคิวยาวถึง80 นาที และบางอย่างไม่สามารถใช้บัตร Fastpass ได้เลย อย่างผมเป็นต้น แต่ถึงจะไม่เล่นเครื่องเล่นชื่อดัง ผมก็ยังไปดูโชว์ต่างๆที่เค้าจัดขึ้นมากมาก ซึ่งล้วนแล้วสุดยอดทั้งนั้น บางอย่างมีเพียงรอบเดียวต่อวัน บางอย่างจัดหลายรอบแต่รับจำนวนจำกัดอย่างมาก ไปช้าไปนิด อด หนุ่มสาวชาวญี่ปุ่นน่านับถือ เพราะเค้ามีความอุตสาหะในการนั่งนอน ปูเสื่อรอเพื่อเข้าคิวยาวกว่าร้อยหรือหลายร้อยคน เพื่อเพียงจะได้รับบัตรคิวไปดูโชว์นั้นๆท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บ ผมเองพวกรอวัดดวง ไม่รอหรอก เค้ารอที2-3 ชั่วโมงเพื่อรอรับคิว โอ้ทำไปได้ เค้าคงชินกับบรรยากาศแบบนี้เวลาที่เกมใหม่ๆออก ต้องเล่นให้ได้ แต่จริงๆบ้านเราก็ไม่ได้ต่างกันมากมาย ต้องเข้าคิวเพื่อซื้อ โรตีบอย ที่เป็นตำนานคนเข้าคิวยาวเหยียด ซึ่งมันหายไปไหนแล้วล่ะ ต่อมากระแสจตุคามก็เช่นกัน แย่งกันซ์้อแย่งกันขลัง จนกระแสหายไป แล้วคริสปี้ครีมก็เป็นโดนัทที่หลายคนอยากจะเข้าคิวเพื่อเป็นประวัติ หนึ่งในคนที่มีตังอย่างเดียวไม่พอ ต้องอยากและทนเข้าคิวกินมันให้ได้ อืม โชคดีที่ญี่ปุ่นเค้าไม่ต้องเข้าคิวเป็นชั่วโมง แค่สิบนาทีก็ได้กิน โชคดีจัง อร่อยแต่ก็เท่านั้น
ไปเรื่องโดนัทได้ไงเนี่ย เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมมาต่อเรื่องดิสนีย์ทีหลังนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น